Dag 4: Cultuur snuiven

Vanmorgen waren we nagenoeg weer top fit, zei hij dapper! We kraakten en piepten in alle voegen en onze voeten protesteerden toen we de schoenen aan trokken maar we hebben ons er dapper doorheen geslagen en zijn gewoon op pad gegaan. Een stralende zon en strak blauwe lucht hielp daar ook flink bij natuurlijk, dus korte broek en t shirt weer. Eerst wat cultuur gesnoven want de rit ging naar Plymouth. Daar is in 1620 een groepje Engelsen en Nederlanders (uit Leiden) aan land gekomen, de pilgrims zoals ze genoemd worden. Ze zijn naar Amerika gezeild met de Mayflower, een niet al te groot zeilschip waar 102 mensen op zaten samen met kippen en geiten e.d. Ook was er een kleine bemanning mee aan boord, die verstand van zeilen had. De reis duurde twee maanden in totaal en het was zwaar, de reizigers zaten onderdeks opgepropt en mochten maar af en toe luchten. Wij zijn op de replica geweest en het was er niet al te groot onderdeks. Ze kwamen net voor de winter aan en in de 1e winter is de helft gestorven, gelukkig voor Amerika en de pilgrims is er kort na de Mayflower nog een schip aangekomen met nieuwe mensen, zo waren er genoeg om een nederzetting op te bouwen. In het algemeen wordt dit gezien als het begin van de Amerikaanse geschiedenis voor zover je de indianen niet meerekent natuurlijk. Aan boord van de replica keurig verklede mensen die netjes in rol bleven en oud Engels spraken. Na de Mayflower twee mijl verderop gereden naar Plymouth plantation, een soort open lucht museum maar dan met een oude Engelse nederzetting en een indianen dorpje uit de tijd van de Mayflower. Een bord aan de ingang zegt het goed, Welkom in de 17e eeuw. Ook hier veel acteurs die verkleed rondliepen en alles deden zoals het toen in die tijd ging, dus zonder modern gereedschap. Ook bleven ze keurig in de rol, een van de dames vroeg aan Petra waar wij vandaan kwamen. Toen Petra zei uit Holland zie de dame: Oh, dan leven jullie met de Spanjaarden daar he? (80 jarige oorlog was in die tijd) Er werd eten bereid op een houtvuur en het dak van een huis gerepareerd met oude werktuigen. In een werkplaats was een timmerman/meubelmaker bezig met eikenhouten balken op maat hakken en schaven, de spaanders vlogen in het rond. Alles met het handje uiteraard. Na de lunch weer verder gereden naar Cape Cod, een schiereiland net onder Boston. Via een mooie kleine kustweg het schiereiland op en gestopt bij het plaatsje Sandwich. Hier was een houten brug met een lange boardwalk over een soort moeras naar het strand toe. Was erg leuk en we zijn gelijk even flink uitgewaaid aan zee. Weer verder over een rustige weg waar veel mooie grote houten huizen stonden, het zijn voormalige kapiteins woningen van rond 1900 en keurig opgeknapt. Het was een hele mooie route. Het laatste stuk via een iets grotere weg naar Provincetown, het laatste plaatsje op het schiereiland in het uiterste puntje. Hier hadden we een motel al geboekt en bij aankomst was het werkelijk prachtig. Heel hartelijk ontvangen en een mooie ruime kamer met zitje deze keer en alles nagenoeg nieuw. Na het bewonderen van de kamer zijn we richting stadje gelopen en hebben daar heerlijk rondgesnuffeld. Provincetown is een klein havenstadje met veel boetiekjes en galleries dus erg veel te zien. Ook leuke geschilderde houten huizen en veel vriendelijke mensen. Bij de pier was een lokale kunstmarkt dus Petra heeft haar hart kunnen ophalen en ik heb hele mooie fotos gemaakt. Gelijk maar in het stadje gegeten en in het donker terug naar het motel gelopen, onderweg nog wat sfeerfoto’s gemaakt en nu op de kamer de blog aan schrijven. Na het plaatsen nog even een borrel met een boek en de rit van morgen vast voorbereiden.

Morgen gaan we via een lange kustroute van de ene punt van het schiereiland naar de andere en dan weer het vaste land op richting New York. We rijden echter niet zover door hoor maar stoppen bij Newport al dat vrij direct na het schiereiland is. Hier zijn volgens de lonely planet hele mooie huizen te zien want het is één van de duurste stukken land aan de zee, we zijn benieuwd!