dag 35: Naar en door de Catlins

Vandaag weer een leuke afwisselende dag gehad. Eerst vanmorgen vroeg op want de lammetjes en kalfjes moesten nog een keer de fles hebben en dat kun je niet laten lopen natuurlijk. Gelijk de foto’s even afgegeven welke ik gistermiddag had gemaakt. De campingeigenaresse was zo enthousiast over de foto waarop Petra met de puppy op de arm staat, dat ze vroeg of deze op de nieuwe website mag. De hond (Nelly) is wat schuw en dit was de 1^e keer dat iemand anders hem oppakte en ze het leuk vond. De naam van het zwarte kalfje is trouwens Drop maar dan in het Engels natuurlijk. Na de voersessie vertrokken richting de Catlins, weer een mooi stukje ruige natuur wat aan de kust grenst. Als 1^e stop stond de vuurtoren van Waipapa op het programma, het laatste stukje ging over een gravelweg. Op dit punt heeft de grootste zeeramp van Nieuw-Zeeland plaatsgevonden, in 1881 die aan 131 mensen het leven heeft gekost. Er is een monumentje daar en een oude vuurtoren en als je geluk hebt kun je op het stenenstrand ervoor Nieuw-Zeelandse zeeleeuwen aantreffen. Het zijn grote zeeleeuwen met een bontkraagje, we hadden vandaag geluk want er lagen er twee lekker tegen elkaar aangekropen te slapen. Waarschijnlijk een paartje, tot mijn geruststelling snurkte het mannetje ook flink! Je moet wel een redelijke afstand houden en nooit tussen hen en de zee in gaan staan want het blijven wilde dieren, er staan ook overal waarschuwingsbordjes met regels. Hierna over een ander gravelweg van zo’n kilometer of 15 naar de volgende stop, Slope Point. Na het parkeren een half uur stevig doorwandelen naar het uiterste puntje van de kust. Dat is het zuidelijkste puntje van Nieuw-Zeeland, als je Steward eiland niet meetelt. Even een foto gemaakt, was nog lastig want je hebt maar 10 seconden als je er zelf ook op moet en dat ging maar net over een zeer hobbelige ondergrond. Bijna terug bij de camper even een flinke regenbui gehad, net even te vroeg voor ons gevoel want we waren nog buiten. Weer verder gereden naar Curio Bay, een baai waar eeuwenoud versteend hout te zien is bij laag water. Ook is dit één van de twee gebieden waar de hoiho pingwing te vinden is. Dit is een zeer zeldzame soort die een gele kop heeft en gele ogen, normaal alleen te zien in het donker. Gelukkig voor ons stonden er twee parmantig voor zich uit te staren, dus snel wat foto’s van gepaste afstand gemaakt. Weer supergeluk gehad natuurlijk dat we ze gezien hebben. Daarna nog het versteende hout op de foto gezet maar zeker zo mooi was al het lange zeewier wat er dreef en lag en al het mos. De voeten droog gehouden deze keer. Volgende stop Purpoise bay waar we wat mooie uitzicht foto’s gemaakt hebben, was heel vreemd want aan de ene kant donkere rotsen en aan de andere kant een baai met een prachtig zandstrand. Weer verder gereden want we zouden ook langs Niagra fall’s komen. We hebben het met veel pijn en moeite gevonden en het was een zeer kleine stroomversnelling en zeker geen waterval. Was ook al vreemd want alle andere bijzondere dingen zijn hier keurig met een bruin bord aangegeven met de afstand erbij, deze “waterval” moesten we zelf zoeken. Gelijk maar even thee gedronken in de camper met een heerlijke muffin erbij en weer verder. We zaten inmiddels zo’n 15 km van de camping nog maar af en het was pas 14:30. In het boek hadden we gevonden dat iets voorbij de camping een gestoorde Engelsman in een oude bus allerlei vreemde kunstvoorwerpen maakte, goed voor minimaal een glimlach stond erbij. We hebben hem opgezocht en het was super, diverse dingen die je zelf moest bewegen en dan gebeurde de meest vreemde dingen. Heel erg leuk gedaan allemaal. Daarna naar de camping en een plaats gevraagd, om vervolgens nog even door te rijden naar McLeans Fall’s die zo’n 3 km van de camping af is. Na een stevige wandeling inderdaad een prachtige grote waterval gezien, echt de moeite waard. Tijdens onze vakantie hebben we hier al veel Aziaten gezien en die maken ook vele foto’s, eerst hij/dan zij/dan samen jullie kennen dat wel. Ook maken ze meestal als laatste een foto met een gebaar erbij, Petra heeft dat speciaal voor jullie nu ook een keer gedaan. Hoeven jullie dus echt niets te missen. Morgen naar het andere deel van de Catlins en dan gaan we naar de camping in Dunedin, een rit van 180 km totaal net zoiets als we vandaag gedaan hebben.