dag 34, naar Invercargill

Vandaag hebben we ervaren waarom laagjes kleding zo belangrijk zijn hier. Toen we opstonden was er een grauwe natte wereld buiten te zien en het regende er lustig op los. Toevallig zette ik de autoradio aan, staat ALTIJD uit, met het weerbericht erop ook nog. Invercargill 11 graden en regen met kans op hagel. Daar gingen wij dus naar toe vandaag. Lange broek aan en een tshirt onder de bloes, warme fleecetrui klaar voor gebruik en de jas grijpklaar. Heel wat anders dan de afgelopen weken. De rit van vandaag ging over de scenic pacific highway south en beloofde veel onderweg. Na een half uurtje rijden werd de regen al een stuk minder en ging over op motregen, kwam mooi uit want er stond een bord bij een afslag met wetlands erop. Wij via een grindweg er naar toe en het bleek een mooi klein natuurgebiedje te zijn met waterplassen. Ook weer de nodige koeien (met kuif) en schapen liepen er rond. Leuke stop en door het grauwe weer toch een mooi plaatje. Petra wilde ook wel even rijden dus die achter het stuur. Eerst het grindpad terug en daarna een stuk van 15 km op de gewone weg. Direct al een smalle brug en even later wat leuke bochten. Bij de volgende stop, volgens de boeken de oudste hangbrug van Nieuw-Zeeland, maar weer teruggewisseld. Via wat bergpassen richting onderkant van het zuidereiland, waar we weer aan de kust terecht kwamen. Bij een uitzichtpunt langs de kust gestopt omdat je daar normaal gesproken Steward eiland kunt zien liggen, vandaag dus ff niet. Gelijk maar koffie gezet en pauze gehouden terwijl de regen weer tegen de ramen kletterde. Weer op pad en de volgende stop was monkey eiland, een klein rotspuntje vlak voor de kust waar je met eb naar toe kunt lopen, nu was het vloed. Terwijl we daar op het strand liepen zag je af en toe wat blauw door het grijs in de lucht komen, ook waaide het de hele tijd al stevig. De grijze lucht werd razendsnel weggedrukt door de wind en daar kwam onze vriend de zon weer tevoorschijn, op het blog staat een mooie foto van de scheidslijn tussen grijs en blauw. In een bescheiden zonnetje weer verder naar een volgende afslag, een schitterende ruige kust waar de golven tegen de kant sloegen. De camper neergezet en samen richting kust gelopen, het was een soort inhammetje. Prachtige foto’s gemaakt in het zonlicht en voor een paar mooie foto’s op wat grote keien gaan staan. Het viel wel op dat die nat waren maar de golven bleven er een paar meter vanaf. Terwijl ik foto’s stond te maken zie ik vanuit mijn ooghoek dat er een paar flinke golven aankwamen en ik wist direct dat het fout ging. Ja hoor, tot ongeveer net boven mijn knieën nat geworden. Wel mooie foto’s  en het toestel droog gehouden. Terug naar de camper en weer verder, met de kachel een standje hoger. Vlak voor Invercargill nog in een surfplaats geweest maar die golven stelde niet zoveel meer voor naar die prachtige hoge golven eerder. Het waaide weer stevig onderweg maar dat is hier normaal want de bomen staan allemaal schuin één kant op. Invercargill zelf nog even ingeweest maar daar begon het weer te regenen. Op zich mooi want daardoor zijn we een stukje overdekt winkelcentrum ingelopen en daar stond de World fastest Indian zo maar. Dat is een zelf gebouwde motor gebaseerd op het merk Indian van ver voor de 2^e wereldoorlog, waarmee een Nieuw-Zeelander (Burt Monroe) op de zoutvlakte in America heeft geracet. Er is een mooie film van gemaakt die ik toevallig een jaar geleden op tv heb gezien. Daarna weer door naar de camping, een paradijs voor Petra. We staan hier op een kleine boerderij waar we begroet werden door een ruwharige teckel puppy en waar de gastvrouw vertelde dat ze hele jonge lammetjes hebben en een kalfje van twee weken die de fles krijgen. Ook lopen hier lama’s en wat grotere lammeren rond en een kalf van 3 maanden. Alles is gewend om geaaid te worden en komen dan ook naar het hek voor een aai over de bol, Petra heeft meegeholpen om de fles te geven en is al een paar keer weer langsgelopen voor de nodige aaitjes. Als ik die morgen nog maar meekrijg. Morgen gaan we door richting de catlins, een natuurgebied waar we twee dagen zullen blijven en veel gaan zien. Hopen dat het weer mee gaat werken.