dag 25: Het Abel Tasman park

Vanmorgen beiden weer voor de wekker wakker geworden want als je weet dat je vroeg op moet dan slaap je toch anders blijkbaar. We zijn al om 06:45 gaan douchen en hier op deze camping is dat een houtgestookte warmwatervoorziening. We troffen de beheerder ook al daar aan want hij wist dat we vroeg weg moesten en was al driftig in de weer met houtblokken, dat bedoelen we dus met een kleine camping en de service die je krijgt. Om 07:45 reden we de poort uit op weg naar Kaiteriteri een klein plaatsje aan de kust waarvandaan verschillende maatschappijen een soort taxidienst aanboden met diverse maten boten. Het venijn zat deze keer in de staart want de laatste 8 km weer krappe bochten en smalle wegen gereden. Wel keurig aangegeven dat je met maximaal 25 km de bocht om moest gaan maar daar werd de bocht niet ruimer en de weg ook niet breder van natuurlijk. Het is goed gekomen en we kwamen keurig uit op een parkeerplaats met vier kantoortjes om te boeken.  Wij hebben er één gekozen die al open was en een redelijk grote snelle boot had. Aan de kassa had je een soort keuzemenu, verschillende opties met diverse mogelijkheden. Je kunt hier wandeltochten maken van 5 dagen en onderweg in een soort hutten slapen. Dat vonden we iets te gortig dus hebben wij gekozen voor een pakket waar je eerst met de boot van 09:15 naar een mooi strand werd gevaren om vervolgens ruim 2,5 uur te lopen door Abel Tasman park. De boot zou ons dan om 13:30 weer oppikken van een ander strandje. Het weer werkte mee want er was een strak blauwe lucht en het was ongeveer 21 graden. Met de boot mee was heel mooi want het water hier was net glas, zo helder en mooi blauw. Weer heel anders dan in de Malborough Sounds. Omdat het laag tij was, er is een in totaal 5 meter hoogte verschil tussen eb en vloed, moesten de sokken en wandelschoenen uit want de boot kon niet ver genoeg naar het strand varen. Op zich wel leuk om zo aan land te gaan natuurlijk. Even door het warme droge zand en de sokken en schoenen weer aan om te gaan lopen. Uiteraard niet gewoon een wandeling langs het strand maar weer op en neer via een klein pad. Het was werkelijk fantastisch want het is één van de nog ongerepte stukjes natuur in Nieuw-Zeeland, dus je loopt tussen enorme bomen en varens door. De vogels hebben het deze keer laten afweten maar ik kan het wel begrijpen want we liepen daar niet alleen natuurlijk.  Op driekwart van de route moesten we over een grote hangbrug lopen, op de folder leek het wel spannend maar toen we er echt overheen moesten was het toch wel een graadje spannender dan we vooraf gedacht hadden. Niet dat we hoogtevrees hebben maar helemaal op je gemakje loop je ook niet  als het brugdek onder je voeten mee veert boven een riviertje dat behoorlijk lager ligt. Aan de overkant weer verder en nog even geprobeerd een extra stukje te lopen naar een klein strandje, was een extra stukje van 10 minuten. Halfweg de moed opgegeven omdat je bijna afgestudeerd moest zijn als klipgeit om daar verder te komen. Aan het eind van de route lag er een prachtig strand op ons te wachten waar we heerlijk even in het blauwe water hebben gelopen. De boot was keurig op tijd en via een  ommetje langs een zeehondenkolonie (maar drie stuks gezien, hoezo kolonie?) weer naar de haven terug. Via Motueka, een mooi plaatsje onderweg, weer terug naar “ons” park. In Motueka in de plaatselijke bieb even de blog en foto’s van gisteren online gezet trouwens en morgen gaat deze online want hier nog steeds geen Wifi. Morgen vertrekken we naar Westport aan de westkust.